لاتاری

همه چیز از یک پری کلینیک شروع شد که در مورد اصول بهداشتی دهان و دندان و قضاوت در مورد شرایط بیمار صحبت میشد با استادای خوبی که فوق العاده دانش داشتن ...بعد ما رو میبردن سر کیس پرزنت های رزیدنت ها چقدر فک کردن به طرح درمان ها خوب و لذت بخش بود ...و بعد به کلینیک رسید... نمیدونم به لثه هاتون توجه کردید چقدر شکلشون خاصه به یک شیار باریک که بین لثه ی مارژینال و لاتاری...

هر بخش پریودونشیوم یک راز مسحور کننده دارد... مثل لثه، انگار اوج تکامل لثه در biologic width نهفته است و گویی هستی B.W در رسیدن به دندان معنا پیدا می کند.اگر دندانی نباشد B.W هم دچار عدم می شود. وقتی تمام عوامل موضعی و سیستمیک دست به دست هم بدهند تا لثه به اوج تکاملش نرسد. این بافت با تمام وجود در مقابلشان قد علم می کند شاید دچار CAL شود ولی در هر شرایطی B. لاتاری...

امروز صبح وقتی چشمامو باز کردم روم به دیوار بود و تختم شمالی جنوبی بود و دیوار سمت شرق بود به عبارت ساده تر من به پهلوی چپم خوابیده بودم و به عبارت ساده ترتر از روی دنده ی چپ بیدار شدم اونم با صدای گردو شکستن هم اتاقیم در ساعت ۶ و ۴۵ دقیقه ...حداقل انقدر زود پا میشی یه کم زودتر پا میشدی نماز من قضا نشه :( کلاسم ساعت ۹ و نیم بود ولی واقعا خوابم بهم خورده بود لاتاری...

از جمله خاطرات خوب و شیرین کننده ی خوابگاه چای هست ... 

به خصوص که انواع چای رو تو اتاق درست میکنم و تقریبا اتاقم شده چایخونه ... همسایه هامون در اتاق های بغلی هوس چایی میکنن به من مراجعه میکنن ... چای زنجبیل چای دارچین چای و گل محمدی و چای بهار نارنج ... ویکسری چای من دراوردی دیگه ...:))))

پی نوشت: صبح بازم با سر و صدا پا شدم‌ هم اتاقیم گفت زوده حالا بخواب گفتم سر و صدا هست ... یهو گفت میخوای برم بیرون صبحانه بخورم گفتم نه همینجا آروم بخور و اینچنین شد که هم اتاقیم مراعاتمو کرد :)

لاتاری...

امروز رفتیم یک محله ی خیلی خیلی قشنگ ‌... وای معماری خونه هاش عالی بود ...اولین بار بود یک محله ی ارمنی نشین میرفتم ... و اولین بار بود یک کلیسا رو از نزدیک میدیدم ... یه حس در غربت بهم دست داد انگار مثلا خارجه باشم ... ولی واقعا از محیطش لذت بردم‌ خیلی قشنگ بووود :) 

لاتاری...

امروز من و هم اتاقیم به یک نقطه ی اشتراک رسیدیم ... کلا تفریحاتمون خیلی باهم فرق داره اون دوست داره فعالیت بدنی داشته باشه و همش بخنده ..‌ من یه کم شیرازیم دوست دارم قدم بزنم فکر کنم و گاهی هم بخندم ... هرچند نیشم همیشه بازه:) خودمم دچار تضاد فلسفی شدم ... خب امروز هم اتاقیم پیشنهاد یک تفریح فرهنگی رو داد و گفت بریم سینما با وجودی که قلبا دوست داشت بره آینه لاتاری...

هر فیلمی که داوود میرباقری بسازه رو نگاه میکنم ... چون همیشه کلی حرف برای گفتن داره ... از جمله ی اون فیلم ها سریال دندون طلا بود ... این فیلم در واقع به نمایش سیاه بازی یا روحوضی پرداخته بود که من هیچی در موردش نمیدونستم و کلی تاسف خوردم که هنرمندای این هنر انقدر باید منزوی بشن ..‌. نشون میده تعصبات یه سری آدم بی ربط به اهداف انقلاب  در اوایل انقلاب این هن لاتاری...

بعضی وقتا هرکاری کنی نمیتونی جلوی اشکتو بگیری حتی گاهی نمیتونی توضیح بدی چرا ...اما این چشم ها همیشه رسوا میکنن اون چیزی که تو دلته حتی اگر هزار بار بگی ناراحت نیستم ... اما ناامید شدم ... ناامید شدم... پی نوشت: امشب پشت تلفن باهام حرف میزد ... دوست داشتم سرتا پا سکوت بشم که فقط بشنوم گفتم میشه برام لالایی بخونی خوووند لالا لالا  لالا  بخواب دخترم ..‌‌. روز لاتاری...

این حدیث قدسی رو  یکی از وعاظ خوب شهری که توش درس میخونم خوند... یک واعظ که از شاگردان حاج آقا دولابی هستن ... کلمه به کلمه ی حدیث سخن خدا با ماست یه جاهایی که گلایه میکنه از ما از خجالت آب شدم اشک شدم ... انگار یک عاشق داره دعوات میکنه گلایه میکنه  ... یکی که بی حد و حصر دوستت داره...  خدای تعالی میفرماید:به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند لاتاری...

هنوز این فیلمو ندیدم و در اولین فرصت میبینمش ... ولی توی تیزرش یه جایی هادی حجازی فر با بغض اینو میگه : قرار نبود اینجوری بشه به امام هشتم قرار نبود... هربار تیزرش پخش میشه با این جملات بغضم میگیره ... قرار نبود اینجوری بشه ...‌. :( چقدر دور شدیم... از اون همه آرمان ... از انقلاب 

لاتاری...